جای چکمه های شب به روی چراغ
و آشیان پر از تهی
پر از غم و اندوه
نگاه خسته دیوار به لطف رهگذری
ولی نمانده کمر برای زحمت بار
چقدر ارزان شده است دروغ و ظلم و فساد
هر سال منتظر رنگ نارنجی خیابان ولیعصرم
وقتی که برگهای درختان آهسته آهسته به سمت زمین میان
هنوز همون قشنگی سابق رو دارن
تنها چیزی که هر سال زشت تر میشه ما هستیم
ما انسانها
مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا
هر روز سبزها رو میبینیم
آبی ها رو بالای سر احساس می کنیم
طلایی ها رو احساس می کنیم
ولی هر روز خاکستری تر میشیم
هر روز بدتر از دیروز
و هر سال دریغ از پارسال
و هر ۴ سال بدتر از ۴ سال قبل
و ................