می ماند

من هنوز هم نگاه می کنم 

هنوز هم می بینم 

هر چند که جای زخم هایی عمیق روی بدنم و روحم باقیست 

اما هنوز هم هستم 

می خواهم مثبت اندیشی و مثبت نگری کنم ، و نامردی ها را در قسمت پر لیوان ببینم 

حیف که در هیچ جا جا نمی شوند  

شاید این اتفاقات ما را می پرورد و رشد می دهد 

اما... 

باز هم نمی توانم فراموش کنم که چه کرد و چه کردم 

و چه جالب است 

تصویری از یک بیگناه بالای دار 

و خندههای گناه کاری که به بیگناه می خندد 

ولی می دانم عدالتی بزرگ وجود دارد 

و روزی خواهم خندید 

و روزی از بالای دار پایین خواهم آمد 

روزی ..... 

این فکر آزارم می دهد و بهمم می ریزد 

می خواهم خود را از خود دور کنم 

من چه کردم ! 

توبه می کنم تا دیگر بیگناه بالای دار نباشم 

اما نمی شود 

انگار که سرشت من را با دار و بیگناهی پیوندی عمیق زده اند 

چگونه از خود بگریزم 

می خواهم رها باشم ، نمی شود 

می خواهم عاشق باشم ، نمی شود 

می خواهم لایق باشم ، نمی شود 

به جنون رسیده ام 

وقتی که از یه سوراخ چند بار گزیده می شوم 

ولی باز هم من بیگناهم خام می شود و من را وادار می کند تا بسوزم 

برای کسانی که ارزشی ندارند  

و در لحظه زندگی میکنند و آنی فراموش می کنند و دشمن می شوند 

شاید باید قبل ها بدنیا می آمدم 

آنگاه که همه چیز بیشتر می ارزید  

آنگاه که لایه ازن سوراخ نبود 

....................